Η ΕΕ επισημοποίησε την «προσέγγιση του hotspot» στις 15 Μαΐου 2015 και με την υπογραφή, τον Μάρτιο του 2016, της λεγόμενης συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας. Πέντε hotspots δημιουργήθηκαν στα νησιά Σάμο, Λέσβο, Χίο, Κω και Λέρο, σύμφωνα με την προσέγγιση «εξωτερίκευσης» της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής.  

​

Με τα hotspots, η ΕΕ δημιουργεί έναν μηχανισμό ελέγχου στις πύλες της Ευρώπης προσθέτοντας ένα επιπλέον βήμα στο δικαίωμα στο άσυλο. Καθιερώνει εξέταση παραδεκτού που δεν ασχολείται με την ουσία της αίτησης, αλλά ο μοναδικός σκοπός της είναι να διασφαλίσει ότι το άτομο είναι σε θέση να λάβει αποτελεσματική προστασία από την Τουρκία. Μέσω αυτής της πτυχής, η ΕΕ αναπτύσσει την υπεργολαβία της μεταναστευτικής της πολιτικής καθώς και την επιθυμία της να καταστήσει αποτελεσματική προστασία όσο το δυνατόν πιο κοντά στις περιοχές καταγωγής. 

Έξι χρόνια αργότερα, τον Μάρτιο του 2021, έξι μήνες μετά την πυρπόληση του στρατοπέδου της Μόρια, η ΕΕ ανακοίνωσε ότι θα διαθέσει προϋπολογισμό 276 εκατομμυρίων ευρώ για την κατασκευή νέων στρατοπέδων προκειμένου να τεθεί τέλος στις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης στην στρατόπεδα Βαθύ και Μόριας. Στις 18 Σεπτεμβρίου 2021, άνοιξε το πρώτο από τα πέντε «Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης Πολλαπλών Χρήσεων» στο νησί της Σάμου. Αυτά τα κέντρα απέχουν πολύ από μια ικανοποιητική λύση. Μακριά από τα κέντρα των πόλεων, εξοπλισμένα με τεχνολογία επιτήρησης και περιτριγυρισμένα από διπλούς φράχτες, αυτά τα νέα στρατόπεδα μοιάζουν με φυλακές.